38 χρόνια μετά κι όμως "ζει" ανάμεσα μας... Σαν να μην "έφυγε" ποτέ.........

Tον ξέρουν όλοι σαν τον « Αρχάγγελο της Κρήτης » κι είναι εκείνος ο τραγουδιστής που δεν θα σταματήσει ποτέ η φωνή του να ηχεί στα αυτιά και την ψυχή μας!

Ένα παλληκάρι της Κρήτης ολάκερης που κάποτε …Έβαλε ο Θεός σημάδι!Κι από τότε έχουν περάσει 38 χρόνια !

Ήταν 8 του Φλεβάρη του 1980, ένα χειμωνιάτικο πρωινό, βαρύ κι ασήκωτο. Η πιο δυνατή φωνή της Κρήτης, της Ελλάδας , του κόσμου όλου, χάθηκε για πάντα απ΄ τη ζωή. Ο Νίκος Ξυλούρης μπορεί να έφυγε πολύ νέος όμως ποτέ δεν σταμάτησε να ακούγεται, ούτε για μια στιγμή ίσαμε τα πέρατα του κόσμου!

Υπάρχει ένα τραγούδι που χει τραγουδήσει  μοναδικά  όπως άλλωστε και τόσα άλλα,  « Οι πόνοι της Παναγιάς », το λένε. Kρύβει μέσα του μια φωνή , ένα σπάραγμα ακόμα  και για αυτόν για το γιο της Κρήτης … « Που να σε κρύψω γιόκα μου να μη σε φτάνουν οι κακοί…». Το κακό όμως τον βρήκε εκείνο το πρωινό και ήταν σαν να « …έβαλε ο Θεός σημάδι…» ένα παλικάρι στα 44 του χρόνια.

Γεννήθηκε  στις 7 Ιουλίου του  1936, στο ορεινό χωριό Ανώγεια Μυλοποτάμου Ρεθύμνου της Κρήτης από οικογένεια με μουσική παράδοση και πολλούς λυράρηδες. Στα πέντε του χρόνια, όταν οι Γερμανοί έκαψαν το χωριό του, ξεριζώθηκε από τον τόπο του μαζί με τους υπόλοιπους κατοίκους, οι οποίοι μεταφέρθηκαν σε χωριό της επαρχίας Μυλοποτάμου όπου παρέμειναν μέχρι και την απελευθέρωση της Κρήτης. Αδέλφια του είναι οι επίσης γνωστοί μουσικοί της κρητικής μουσικής ο Αντώνης Ξυλούρης (Ψαραντώνης) και ο Γιάννης Ξυλούρης (Ψαρογιάννης) .

Τα πρώτα χρόνια στα κατεστραμμένα Ανώγεια είναι φτωχικά και δύσκολα για την οικογένεια του Νίκου Ξυλούρη, όπως και για όλους τους συγχωριανούς του. Ο ίδιος φεύγει για το Ηράκλειο, για να μάθει γράμματα. Το σχολείο, όμως, του είναι μάλλον αγγαρεία και ήδη έχει δείξει την κλίση του στη μουσική. Μια μέρα βλέπει έναν συγγενή του να παίζει λύρα κι από τότε του καρφώνεται η ιδέα να μάθει αυτό το όργανο. Οι αντιρρήσεις του πατέρα του κάμπτονται από τον δάσκαλό του, που αναγνώρισε από νωρίς το ταλέντο του. Έτσι, σε ηλικία μόλις 10 ετών, αποκτά την πρώτη του λύρα, σταματά το σχολείο στην Γ’ Δημοτικού και μετά από ενάμιση χρόνο μαθητείας δίπλα στον λυράρη Λεωνίδα Κλάδο, ξεκινά να βγάλει το ψωμί του παίζοντας σε γάμους, βαφτίσια και γιορτές, σ’ όλη την Κρήτη. Λύρα αρχίζει να παίζει στα 12 του χρόνια …

Στα 17 του αποφάσισε να μετακομίσει στο Ηράκλειο και έπιασε δουλειά στο νυχτερινό κέντρο "Κάστρο". Τα πράγματα όμως δεν ήταν όπως τα περίμενε γιατί βρέθηκε αντιμέτωπος με τη "μόδα" της Ευρωπαϊκής μουσικής, κάτι τελείως ξένο για αυτόν. Τα έσοδα του μόλις και μετά βίας έφταναν να τον συντηρήσουν και πέρασε δύσκολες εποχές.

Σε μια αποκριάτικη γιορτή βλέπει την Ουρανία Μελαμπιανάκη, γόνο αριστοκρατικής οικογενείας, και την ερωτεύεται. Για ένα χρόνο της κάνει καντάδα κάθε βράδυ κάτω από το παράθυρό της, χωρίς στην πραγματικότητα να έχουν μιλήσει ποτέ. Η ταξική τους διαφορά θα τους αναγκάσει να κλεφτούν και να παντρευτούν κρυφά, στις 21 Μαΐου του 1958. Σιγά σιγά οι Κρητικοί άρχισαν να τον στηρίζουν και να οργανώνουν γλέντια για να τον ακούν να παίζει. Έτσι άρχισε να γίνεται γνωστός και το Νοέμβριο του 1958 ηχογράφησε τον πρώτο του δίσκο με τίτλο "Μια μαυροφόρα που περνά» ,παίρνοντας ως αμοιβή 150 δραχμές. Ο δίσκος αγαπήθηκε από το κοινό κι έτσι ο Νίκος ηχογράφησε κι άλλα τραγούδια σε δίσκους των 45 στροφών. Το 1960 γεννήθηκε ο γιος του Γιώργος και το 1966 η κόρη του Ρηνιώ. Την χρονιά της γέννησης τη κόρης του κέρδισε και το πρώτο βραβείο σε ένα φεστιβάλ μουσικής στο Σαν-Ρέμο παίζοντας με τη λύρα του ένα συρτάκι. Την επόμενη χρονιά άνοιξε στο Ηράκλειο το μουσικό κέντρο "Ερωτόκριτος" και πλέον δεν ανησυχεί για την επιβίωση του.

Τον Απρίλιο του 1969 ο Νίκος Ξυλούρης κάνει την πρώτη δοκιμαστική εμφάνισή του στην Αθήνα, στο κέντρο «Κονάκι», και ο κόσμος τον αποθεώνει. Το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου αποφασίζει να εγκατασταθεί στην πρωτεύουσα. Ένα από εκείνα τα βράδια, επισκέπτεται το μαγαζί ο σκηνοθέτης και ποιητής Ερρίκος Θαλασσινός. Γνωρίζονται και γίνονται αχώριστοι φίλοι. Ο Θαλασσινός μιλάει γι' αυτόν στον μουσικοσυνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο, με τον οποίο συνεργάζονται για πρώτη φορά στο «Χρονικό», μία ενότητα τραγουδιών που θέτει σε νέα βάση τη σχέση της παράδοσης με το παρόν. Με τον διευθυντή της δισκογραφικής εταιρίας COLUMBIA και έγιναν κουμπάροι. Έξι μήνες αργότερα κυκλοφορεί ο δίσκος - αναφορά στα «Ριζίτικα» της Κρήτης, για τον οποίο βραβεύεται από τη Γαλλική Ακαδημία Σαρλ Κρος. Το Μάιο του 1971 ξεκινούν κοινές εμφανίσεις στη μπουάτ «Λήδρα» στην πλάκα. Συνεργάστηκε στενά, εκείνα τα χρόνια, με τον Θρακιώτη τραγουδοποιό Θανάση Γκαϊφύλλια στις μπουάτ της Πλάκας και σε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα.

Μέσα στην καρδιά της δικτατορίας, η φωνή του Ξυλούρη, είτε λέει τα τραγούδια του Μαρκόπουλου, είτε παραδοσιακά τραγούδια της Κρήτης, γίνεται σημαία αντίστασης... «Πότε θα κάνει ξαστεριά», «Αγρίμια κι αγριμάκια μου». Ακολουθούν δύο ακόμα κύκλοι τραγουδιών του Γιάννη Μαρκόπουλου, η «Ιθαγένεια» και ο «Στρατής ο θαλασσινός», αλλά και συνεργασίες με τον Σταύρο Ξαρχάκο («Διόνυσε, καλοκαίρι μας», «Συλλογή»), τον Χριστόδουλο Χάλαρη («Τροπικός της Παρθένου», «Ακολουθία») και τον Χρήστο Λεοντή («Καπνισμένο μου τσουκάλι»).

Το καλοκαίρι του 1973 ο Νίκος Ξυλούρης κάνει το ντεμπούτο του στο σανίδι. Κρατά τον καθοριστικό ρόλο του τραγουδιστή στην παράσταση «Το μεγάλο μας τσίρκο» που ανεβάζουν η Τζένη Καρέζη και ο Κώστας Καζάκος στο θέατρο «Αθήναιον», με αντικείμενο την ιστορική διαδρομή της Ελλάδας στα νεότερα χρόνια. Μέσα από τις αναφορές και τα τραγούδια του βρίσκει τρόπο έκφρασης το τεταμένο πολιτικό κλίμα, που οδηγεί στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Είναι από τις ελάχιστες επίσημες παρουσίες στο χώρο, που βλέπουν το φως της δημοσιότητας από τις εφημερίδες εκείνων των ημερών.

O μεγάλος ερμηνευτής υπήρξε φανατικός οπαδός του ΟΦΗ, εκ των ιδρυτικών μελών μάλιστα του Συνδέσμου Φιλάθλων ΟΦΗ Αθηνών, ο οποίος σήμερα φέρει και το όνομά του.

Τα μεταπολιτευτικά χρόνια τραγουδά κάποια ακόμα τραγούδια του Χρήστου Λεοντή, του Σταύρου Ξαρχάκου και του Γιάννη Μαρκόπουλου. Παράλληλα, ηχογραφεί τα «Αντιπολεμικά» τραγούδια του Λίνου Κόκοτου και του Δημήτρη Χριστοδούλου και κάποια μελοποιημένα από τον Ηλία Ανδριόπουλο ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη. Επανέρχεται όμως και στα παραδοσιακά τραγούδια της Κρήτης, ενώ λέει και κάποια λαϊκά τραγούδια του Στέλιου Βαμβακάρη. Με τον «Αργαλειό», το «Φιλεντέμ», τον «Πραματευτή», αλλά και το «Μεσοπέλαγα αρμενίζω», η φωνή του ακούγεται και πάλι έντονα. Τώρα λέει και πάλι «τραγούδια ζωής». Όμως, η ζωή του επιφυλάσσει μία δυσάρεστη έκπληξη...

Το 1979 είναι μια δύσκολη χρονιά για τον Νίκο Ξυλούρη. Αν και η καριέρα του βρίσκεται στο απόγειό της, ο ίδιος υποφέρει από έντονους πόνους στο κεφάλι και στο θώρακα. Ταξιδεύει στη Νέα Υόρκη και εισάγεται για εξετάσεις στο Memorial Hospital, όπου διαπιστώνεται ότι πάσχει από καρκίνο. Έπειτα από πολλαπλές εγχειρήσεις επιστρέφει στο σπίτι ενός φίλου του στο Πόρτο Ράφτη και προσπαθεί να νικήσει την επάρατο νόσο.

Την Τετάρτη, 6 Φεβρουαρίου του 1980, μπαίνει στο Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Πειραιώς για νέες εξετάσεις. Την επόμενη μέρα, όμως, η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται και το βράδυ της Πέμπτης πέφτει σε κώμα. Οι γιατροί κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να τον κρατήσουν στη ζωή, αλλά όλα είναι μάταια.

Τα χαράματα της Παρασκευής 8 Φεβρουαρίου φεύγει για πάντα ...

Στις 9 Φεβρουαρίου χιλιάδες κόσμου, επώνυμοι κι ανώνυμοι, αποχαιρετούν τον «Αρχάγγελο της Κρήτη» με δάκρια στα μάτια και τραγουδούν:

  …  Έβαλε ο Θεός σημάδι παλικάρι στα Σφακιά

    και ο πατέρας του στον Άδη άκουσε μια τουφεκιά…

ΠΗΓΕΣ:

sansimera.gr

Wikipedia.gr

Εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ

Tvxs.gr

Cretalive.gr

Σεμινάριο εκμάθησης κρητικών χορών με το χοροδιδάσκαλο Νίκο Κατσιρντάκη.

To Εργαστήρι Κρητικής Παράδοσηςκαι ΠολιτισμούΠιερίας διοργανώνει σεμινάρια εκμάθησης κρητικών χορών με το χοροδιδάσκαλο Νίκο Κατσιρντάκη. Eίναι ένας άνθρωπος χαρισματικός, ιδιαίτερα δραστήριος, ακούραστος και αεικίνητος. Διαθέτει έναν αξιοθαύμαστο ζήλο για την κρητική μουσικοχορευτική παράδοση, που τον ωθεί να πλουτίζει συνεχώς τις γνώσεις του σε όλα όσα σχετίζονται με την Λεβεντογέννα,καθώς και την παράδοσή της. Είναι ένας παθιασμένος δάσκαλος, ένας εκπληκτικός χορευτής!!!

Την Κυριακή 11 Φεβρουαρίου ο σύλλογός μας ξεκινά το δεύτερο σεμινάριο εκμάθησης κρητικών χορών,το οποίο θα πραγματοποιηθεί στο τρίτο Δημοτικό Σχολείο (Μαραθώνος 13) κατά τις ώρες 17.00 - 21.00 και είναι ανοιχτό προς κάθε ενδιαφερόμενο. Περισσότερες πληροφορίες θα δίνονται από τη χοροδιδάσκαλο του συλλόγου κα. Μαρία Μπαχλιτζανάκη (τηλ. 6944647925).

Το Δ.Σ.

ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΟΙ ΧΟΡΟΙ

Αράπικος

Ήταν ένας εύθυμος, σατυρικός και "ελευθεριάζων" χορός (όπως τον χαρακτηριζει ο δάσκαλος και λαογράφος Στ. Αποστολάκης στο βιβλίο του "Τα λαογραφικά του χορού στη Δυτική Κρήτη"). Σύμφωνα με τους ερευνητές Γιάννη Παναγιωτάκη και Γιώργη Λαγκαδινό ,ο αράπικος χορευόταν σε όλη την Κρήτη. Μερικές φορές μάλιστα κατέληγαν σ\' αυτόν, τα ξημερώματα, ακόμη και γαμήλια γλέντια!

Όταν είχαν αποχωρήσει τα γυναικόπαιδα, οι τελευταίοι άντρες γλεντιστάδες επιδίδονταν στον αράπικο, μιμούμενοι ερωτικές κινήσεις ανάμεσα σε άντρα και γυναίκα (δυο μεταμφιεσμένοι άντρες, ο ένας σε γυναίκα κι ο άλλος, "μουζωμένος", δηλαδή μουτζουρωμένος, σε "αράπη"), και συμβόλιζαν έτσι την έντονη ερωτική επίδοση του νεόνυμφου ζευγαριού (που κι αυτό είχε ήδη αποχωρήσει για ύπνο). Η μίμηση αυτή δεν εθεωρείτο προσβλητική, γιατί ξεσπούσαν σε ευχετικά επιφωνήματα "άντε και καλούς απογόνους" κ.τ.λ.

Συνήθως βέβαια, όπως φαίνεται, ο αράπικος χορευόταν τις απόκριες. Η μορφή του παραπέμπει καθαρά σε αρχαία διονυσιακά δρώμενα, σε γιορτές γονιμότητας για τη φύση κ.τ.λ., πράγμα που δεν είναι ασυνήθιστο στην Κρήτη, όπως και σε όλη την Ελλάδα βέβαια. Ανάλογα δρώμενα με έντονα στοιχεία αρχαίων τελετών γονιμότητας (π.χ. ψεύτικα γενητικά όργανα κρεμασμένα σε μεταμφιεσμένους ή σε ανδρείκελα, δηλαδή ομοιώματα ανθρώπων) παρατηρούνται και σε άλλα κρητικά αποκριάτικα έθιμα, όπως ο "Καντής" στην επαρχία Αμαρίου και ίσως και αλλού, που σατιρίζει τον Τούρκο ιεροδικαστή (καδή). Αλλο αποκριάτικο έθιμο με στοιχεία ερωτικής σάτιρας (δηλαδή γονιμικά στοιχεία) είναι ο "Καουκάς", που γίνεται ακόμη, μερικές φορές, στο Μελιδόνι Μυλοποτάμου του νομού Ρεθύμνης (αρπαγή κοπέλας από σαρακηνό και εικονικός γάμος) κ.λ.π. Ίσως λοιπόν ο αράπικος δεν είναι "εισαγόμενος" χορός, αλλά κατάλοιπο αρχαίων εθίμων, και το όνομά του να προέρχεται από τη μεταμφίεση του συμβολικού "άντρα" σε "αράπη". Η μεταμφίεση αυτή οφειλόταν πιθανόν στην ιδέα για την ...έντονη σεξουαλική επίδοση των κατοίκων της Αφρικής, που ήταν γνωστοί στην Κρήτη μόνον ως δούλοι, αχθοφόροι ή κουρσάροι πολεμιστές, και φυσικά ήταν αδύνατον να προσεγγιστούν με τα σημερινά κοινωνικά και πολιτισμικά δεδομένα (δεν υπάρχει, δηλαδή, ρατσισμός σ\' αυτή την παλιά αντιμετώπιση, αλλά οφειλόταν σε ιστορικές και κοινωνικές συγκυρίες - τις ίδιες που προκάλεσαν και τη μορφή του "αράπη"-στοιχειού των παραμυθιών του παλιού καιρού)...

Zερβόδεξος

Ένας ένας εύθυμος και κωμικός χορός και ταιριάζει με το πνεύμα των Αποκριών.
Ονομάζεται ζερβόδεξος γιατί οι χορευτές χορεύουν πότε με κατεύθυνση προς τα ζερβά (αριστερά) και πότε προς τα δεξιά. Η αλλαγή της πορείας γίνεται όταν ο λυράρης παίξει κάποιο συγκεκριμένο υψηλό φθόγγο. Οι συνεχείς αυτές στροφές συμβάλλουν στην εύθυμη ατμόσφαιρα του χορού, πολύ περισσότερο όταν, συχνά, ο λυράρης "κατευθύνει" τους χορευτές έξω απο το καφενείο ή την πλατεία, όπου γίνεται το γλέντι ή πάνω σε τοίχους, σε ρυάκια κ.λ.π.

Στο χορό λέγονταν συνήθως σατιρικές μαντινάδες (πολλές με αποκριάτικο θέμα), όπως οι παρακάτω:
Ηρθανε πάλι οι γι-Αποκρές κι όλοι κουζουλαθήκαν
κι οι γράδες κι οι μπαμπόγριες σαν κοπελιές ντυθήκαν.
Τσι μηζηθρόπιτες θωρώ απάνω στο τραπέζι
μα η κοιλιά μου ειν'αδειανή και σαν τη λύρα παίζει.
Ελάστε να γλεντήσομε, μασκάρες να ντυθούμε
τσι κουζουλούς να κάνομε, να μην κουζουλαθούμε!
Απόσταν εγεννήθηκα δεν ήφαγα λαζάνια (είδος ζυμαρικού)
μα τσ'αποκρές τα ψήσαμε κι ήφαγα δυο καζάνια.
Ήφυγε δα κι η γι-αποκρά, με γλέντια με τραγούδια,
και ήρθεν η Σαρακοστή μ'ελιές και με λουμπούνια!
Ο Λαζανάς ψυχομαχεί κι ο Μακαρούνης κλαίει
κι ο Κρόμμυδος σουσουραδεί και στο τραπέζι βγαίνει!
Ο Κρέως εξεψύχησε κι ο Τύρος αποθαίνει
και ο καημένος ο Κουκιάς μεσ' στο τραπέζι μπαίνει.

Tα αποκριάτικα έθιμα στην Kρήτη.

“Tούτες οι μέρες το καλούν, τση Aποκριάς βδομάδες μασκάρες βάνουν τα παιδιά και χαίρονται οι μανάδες”
Oι γιορτές της Άνοιξης αρχίζουν με το καρναβάλι. Oι μεταμφιέσεις, οι διασκεδάσεις, τα θεατρικά δρώμενα κλπ., είναι προέκταση των εορτών της Πρωτοχρονιάς των Pωμαίων και των Bυζαντινών.
H εκκλησία ονόμασε το Kαρναβάλι (carne - vale = κρέας έχε γεια). Aποκριά δηλαδή, αποχή από το κρέας (νηστεία) και της έδωσε μια συμβολική διάσταση, τη μαγική υποβοήθηση της γης να βλαστήσει, γι’ αυτό τα κύρια στοιχεία της αποκριάς είναι:
1. Oι μεταμφιέσεις που όπως οι αρχαίες διονυσιακές γιορτές έχουν σκοπό τη βλάστηση.
2. O χορός, τα χτυπήματα στη γη με τα πόδια έχουν σκοπό το ξύπνημα της γης, την καρποφορία.
3. Tα φαγοπότια που σχετίζονται με τα προϊόντα που παράγει η γη.
Οι Aποκριές είναι περίοδος ευθυμίας και διασκέδασης.
O άνθρωπος αισθάνεται την ανάγκη να γλεντήσει, να ζήσει σε μια ατμόσφαιρα ελευθερίας έξω από τα πρέπει, να κάνει κάθε είδους τρέλα μέσα στο κλίμα της επιτρεπτικότητας και του απαρεξήγητου που του προσφέρουν οι Aποκριές.
Πολύ εκφραστικό είναι το γνωστό δίστιχο:
“τσι μεγάλες Αποκρές
κουζουλαίνονται και οι γρες”.
Όπως προαναφέρθηκε, ένα από τα κύρια έθιμα της Aποκριάς είναι οι μεταμφιέσεις ή μασκαρέματα. Mασκαράδες ντύνονται νέοι και νέες, άντρες, γυναίκες και παιδιά. Oι μικρότεροι τη μέρα, οι μεγαλύτεροι τα βράδια των Aποκριών και πιο πολύ τις τελευταίες Aπόκριες.
Συνήθως οι μασκάρες ή “κουκούγεροι” (άλλη ονομασία των μεταμφιεσμένων στην Κρήτη) παριστάνουν γέρους και γριές με την απαραίτητη καμπούρα στην πλάτη, έγκυες γυναίκες και άλλα σχετικά θέματα, πάντα αντιθέτου φύλου.
Tις μασκάρες ή μουτσούνες ετοίμαζαν από καιρό με προβιές λαγού ή κουνελιού συνήθως. Άλλοι φορούσαν παλιά ρούχα ανάποδα, κουρέλια και για το πρόσωπο τσεμπέρια.
Aπαραίτητα στις μεταμφιέσεις ήταν και τα κουδούνια σε διάφορα είδη και μεγέθη όπως λέρια, σκλαβέρια κλπ., που κρεμούσαν στη μέση τους μπρος και πίσω και που με ρυθμικές κινήσεις έπαιζαν και συνόδευαν τα βήματά τους. Aυτοί οι μασκαράδες αποκαλούνται “ντιρλέζηδες”. Στα χέρια τους κρατούσαν χοντρά ραβδιά, τις “χουρχούδες” και μ’ αυτά έκαναν κινήσεις και χειρονομίες τέτοιες σα να φοβέριζαν τους περίεργους που ήταν έτοιμοι να τους ξεμασκαρώσουν για να τους γνωρίσουν. Mέσα σ’ αυτό το κλίμα προξενούνταν πανδαιμόνιο από τις φωνές και τους ήχους των κουδουνιών!
Oι μασκάρες μαζευόντουσαν σε παρέες και γύριζαν στα σπίτια προκαλώντας τους νοικοκύρηδες να τους αναγνωρίσουν χωρίς να τους ξεμασκαρώσουν. Έπειτα κατέληγαν στο πιο ευρύχωρο σπίτι ή καφενείο όπου θα συνεχιζόταν το γλέντι κι ο χορός. Ωστόσο είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι η διασκέδαση, η χαρά, το κέφι, δεν ξέφευγε από το μέτρο και το “πρεπό” που χαρακτηρίζει την ανθρωπιά τση Kρήτης!
Πέρα από τα μασκαρέματα στο γιορταστικό και παράδοξο σκηνικό των Aποκριών σημαντικό ρόλο έπαιζαν και τα παιχνίδια (όπως η μακριά γαϊδάρα, το γαϊτανάκι κλπ., τα σατιρικά τραγούδια, τα αστεία θεατρικά δρώμενα (π.χ. γάμος, κηδεία) τα μουζώματα (με κάρβουνο ή μπογιά παπουτσιών) ή σε άλλες περιπτώσεις αλευρώματα, την ελευθεροστομία, τους αποκριάτικους χορούς (π.χ. αράπικος, ζερβόδεξος).
Όλο το παραπάνω σκηνικό έδενε κι ολοκληρωνόταν με το καλό φαγητό. Tο βραστό, η μακαρονάδα με το μπόλικο τυρί και οι μυζηθρόπιτες, αποτελούσαν τη βάση στα αποκριάτικα φαγητά.

Όλα τα παραπάνω συνθέτουν το ύφος και το χρώμα που είχε η Aποκριά στην Kρήτη. Φαίνεται πως η παραδοσιακή αποκριά είχε μια άμεση σχέση με τη φύση, την απλότητα, το αυθόρμητο κι ευρηματικό καθώς και την έννοια του μαζί, και της συμμετοχής. Tα τελευταία χρόνια ο κόσμος διασκεδάζει στις πόλεις την Αποκριά, είτε σε “κατ’ οίκον” συγκεντρώσεις (πάρτυ μασκέ σαφώς προκαθορισμένα ή σε δημόσιους χώρους ή απλώς παρακολουθώντας από τα πεζοδρόμια την παρέλαση των μεταμφιεσμένων, με αποτέλεσμα να ξεθωριάζουν οι εικόνες και τα χρώματα της παραδοσιακής Αποκριάς.

Απόκριες και Καθαρά Δευτέρα-Χανιά: Η «Καμήλα» βγαίνει στο χωριό
Ένα έθιμο, που έρχεται από τα βάθη των αιώνων, είναι αυτό της καμήλας που αναβιώνει κάθε Καθαρή Δευτέρα, στο χωριό Κάινα του Δήμου Αποκορώνου.Στην αναβίωση του εθίμου συμμετέχουν οι κάτοικοι του χωριού που αρχίζουν από νωρίς το πρωί τις ετοιμασίες για την κατασκευή της καμήλας αλλά και του μουτζουρώματος. Τα παιδιά μαζεύονται σ' ένα σπίτι και βοηθούν το ένα το άλλο για να φτιάξουν τις πρωτότυπες στολές .
Οι ενήλικοι κάτοικοι που συμμετέχουν στην κατασκευή της καμήλας, μαζεύουν τα απαραίτητα υλικά από την προηγούμενη μέρα. Γύρω στις 10 το πρωί, μαζεύονται σε ένα ανοιχτό χώρο για να την κατασκευάσουν. Η Καμήλα είναι ένα Διονυσιακό έθιμο και πρωτοεμφανίστηκε τον 19ο αιώνα. Κατασκευάζεται από μια ξύλινη σκάλα, δύο κοφίνια που αποτελούν τις δύο καμπούρες της καμήλας, μία παλέτσα (είδος νάιλον πανιού που χρησιμοποιείται για τη συλλογή του ελαιοκάρπου) και το σκελετό του κεφαλιού ενός γαϊδάρου.
Στον ουρανίσκο του κεφαλιού τοποθετείται ένα καρούλι για να ανοιγοκλείνει το στόμα του με το τράβηγμα ενός σχοινιού. Στα μάτια του τοποθετούνται δύο μανταρίνια ζωγραφισμένα και ντύνεται με προβιές κουνελιών. Στην καμήλα μπαίνουν συνήθως τρεις άνθρωποι. Ένας κρατάει το κεφάλι στερεωμένο σε ένα ξύλο, και οι άλλοι δύο με τη βοήθεια των κοφινιών σχηματίζουν τις καμπούρες της.
Όταν όλα ετοιμαστούν, η καμήλα ξεκινάει τη βόλτα της, σε κάθε σημείο του χωριού, για να καταλήξει στην κεντρική πλατεία.Πολλοί ντόπιοι ντύνονται με πρωτότυπες αυτοσχέδιες στολές ακολουθώντας την πορεία της. Οι μεταμφιεσμένοι έχουν κρεμασμένα επάνω τους, κυρίως λέρια προβάτων και προβιές ζώων. Το γλέντι συνεχίζεται μέχρι το βράδυ, με τη συνοδεία παραδοσιακών μουσικών κρητικών οργάνων.

Απόκριες και Καθαρά Δευτέρα- Ρέθυμνο: Ο «Καντής» οι «Λεράδες» και ο «Τσαγκάρης»

Με τον ντελάλη να ταξιδεύει σε όλο το Ρέθυμνο αλλά και τους άλλους νομούς της Κρήτης, οι Ρεθεμνιώτες καλούν τους συντοπίτες τους και όλους τους Κρητικούς να μετέχουν στον μήνα των καρναβαλικών και όχι μόνο εκδηλώσεων που πάνω από έναν αιώνα πλουτίζουν την πνευματική, καλλιτεχνική, πολιτιστική ζωή του Ρεθύμνου.
Όλα ξεκινούν με τις καντάδες, στις οποίες η λύρα, το μαντολίνο και οι μελωδίες από τις παλιές ρομαντικές εποχές δίνουν τον τόνο και το ρυθμό στον οποίο θα κινηθούν τόσο οι επίσημες εκδηλώσεις όσο και εκείνες που αφορούν στην ιδιωτική πρωτοβουλία, στη διάθεση στις παρέες, και στην αναβίωση των εθίμων από χωριό σε χωριό από το μεγαλύτερο έως και το μικρότερο.
Κανταδόροι και μασκαράδες, από τη Ρεθεμνιώτικη Πόρτα στην Αρχή της πόλης, την Πλατεία Αγνώστου Στρατιώτη, μέχρι τον ορεινό Ψηλορείτη, από το Πάνορμο και το Μελιδόνι μέχρι το νότιο Ρέθυμνο, τον Πλακιά και το Σπίλι, στο Ρουσσοσπίτι και στον Μέρωνα, ανταμώνουν για γλέντι, χορό και συναπαντήματα κεφιού και ελπίδας όπου το ζυμάρι σε όλες του τις εκδοχές, η τσικουδιά, το καλό κρασί, οι παραδοσιακοί μεζέδες, η λύρα και οι χοροί δείχνουν το δρόμο για μία διαφορετική πιο αισιόδοξη αντιμετώπιση της καθημερινότητας, από την οποία δε λείπει και ο σεβασμός και η απόδοση τιμών στις ψυχές που έχουν φύγει μέσα από τα τελετουργικά του Ψυχοσάββατου.
Έθιμα όπως το παιχνίδι του θησαυρού, το κλέψιμο της νύφης, το μουντζούρωμα, ο Καντής, η καμήλα, οι Λεράδες, ο Τσαγκάρης, ο Αρκουδιάρης, η καμπουρόγρια, το λαϊκό δικαστήριο, ο αγιασμός του γέλιου, το λαδικό καταβρεχτήρι.
Το έθιμο του Καντή με ρίζες στον Μυλοπόταμο και στην Επαρχία του Αγίου Βασιλείου, όπου ο μπροστάρης της μεγάλης παρέας γυρνάει τα σπίτια και το χωριό και ως ένας άρχοντας έχε το γενικό πρόσταγμα.
Καλαμπούρια, φάρσες, αστεία που μπορεί να συμβούν στον καθένα που θα βρεθεί μπροστά στη παρέα.
Η καμήλα είναι το έθιμο με την αυτοσχέδια καμήλα που γυρνάει στις γειτονιές και με σκέρτσα διασκεδάζει τον κόσμο κινούμενη από δύο άνδρες που είναι κρυμμένοι κάτω από το «δέρμα της» που είναι φτιαγμένο από κουβέρτες.
Στα μουτζουρώματα, έθιμο για να ξορκιστεί το κακό και το ανεπιθύμητο, η διασκέδαση είναι μεγάλη και η φασαρία από τις φωνές μεγαλύτερη. Μουτζούρωμα όχι βρωμιά, μέσα και κάτω από το οποίο πάντα κρύβεται η ανθρώπινη πλευρά, το φως, η καθαρότητα. Όπως και στο έθιμο του εξομολόγου όπου ένας μεταμφιεσμένος σαν ιερέας, εξομολογεί και απαλύνει με χαριτωμένο τρόπο τις «αμαρτίες» και την κακοκεφιά του εξομολογούμενου, συγχωριανού του, δημοσίως.
Στους Λεράδες, συναντάμε τον έντονο ήχο από τις κουδούνες, τα λέρια που βρίσκονται κρεμασμένα στη μέση των μεταμφιεσμένων ανδρών. Χορεύουν και ζώνουν με τη θωριά τους και τον βροντερό ήχο, τους επισκέπτες και τους συντοπίτες καλώντας τους σε αλλοπρόσαλλο βηματισμό που υποδηλώνει το χορό όσων θέλουν να τρέξουν, αλλά μένουν στον ίδιο τόπο...
Όπως παρόμοια και στο έθιμο του Τσαγκάρη που όλο μπαλώνει το στιβάνι του συντοπίτη του αλλά ποτέ δεν το τελειώνει με αποτέλεσμα να μαλώνουν συνεχώς.
Σε αυτό το «παιχνίδι» όλες τις ημέρες του Τριωδίου και των Αποκριών οι γεύσεις και οι μυρωδιές έχουν το δικό τους τεράστιο κεφάλαιο που λέγεται τοπική κουζίνα, άμεσα συνυφασμένη με το πώς οι νοικοκυρές θα μπορέσουν με τα καλούδια τους και τη μαγειρική τους τέχνη, να κάνουν τους ανθρώπους γύρω τους να χαμογελάσουν απολαμβάνοντας όλα όσα στρώνονται στο τραπέζι της κάθε μέρας ξεχωριστά.
Και κάπου εκεί να βρεθεί ο χρόνος για το ασβέστωμα των τοίχων, των μπεντενιών και των πεζοδρομίων για να είναι όλα άσπρα και καθαρά, για κάθε επισκέπτη που θα βρεθεί στο σπιτικό τους ή στη γειτονιά τους.

http://archive.gr/articles/2828#.WnnfDa5l-Uk

ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ ΚΟΠΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗΣ ΠΙΤΑΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΚΡΗΤΩΝ ΠΙΕΡΙΑΣ "ΤΟ ΞΑΘΕΡΙ"

Πραγματοποιήθηκε σήμερα Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2018, η καθιερωμένη εκδήλωση κοπής πρωτοχρονιάτικης πίτας του Συλλόγου Κρητών Πιερίας "Το Ξαθέρι", η οποία αποτελεί και την πρώτη επίσημη εκδήλωση του 2018.
Συγχαρητήρια στους μικρούς χορευτές μας που μας ξεσήκωσαν με τις χορευτικές τους ικανότητες!
Θερμές ευχαριστίες στο Μητροπολίτη Κίτρους, Κατερίνης & Πλαταμώνος κ.κ Γεώργιο για τις πατρικές του ευλογίες και το μεστό του λόγο!Ταυτόχρονα, θερμές ευχαριστίες προς τις αρχές του τόπου που παρευρέθησαν και τίμησαν με την παρουσία τους την εκδήλωση μας! Μεταξύ αυτών η Αντιπεριφερειάρχης Πιερίας κα.Μαυρίδου Σ., ο βουλευτής κ.Τζαμακλής Χ.,εκπρόσωπος της βουλεύτριας του νομού κα.Σκούφα Ε.,καθώς και του βουλευτή κ.Κουκοδήμου Κ..Επίσης εκφράζουμε τις ευχαριστίες μας προς τη Δημοτική Αρχή του τόπου, η οποία εκπροσωπήθηκε απο τους κάτωθι Αντιδημάρχους και Δημοτικούς συμβούλους:κ.Τσιουκάνη Κ.,κ. Λιακόπουλο Α. και κ.Κατανά. Ένα μεγάλο ευχαριστώ προς όλους τους εκπροσώπους των πολιτιστικών φορέων και Συλλόγων της πόλης μας,οι οποίοι μας τίμησαν με την παρουσία τους και ιδιαίτερα στον αδελφοποιημένο Σύλλογο Κοκκινοπλιτών Κατερίνης!Από καρδιάς ευχαριστούμε όλους εσάς παλαιούς και νέους φίλους που στηρίζετε όλες τις εκδηλώσεις του Συλλόγου μας με την άοκνη και θερμή συμμετοχή σας!Και φυσικά ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Γεώργιο Σφακιανάκη και το συγκρότημα του που μας ταξίδεψαν με τις κοντυλιές τους σε "χρώματα" κι "αρώματα" της Λεβεντογέννας!!! 
Πάντα σε χαρές να σμίγουμε!!!

Κοπή πρωτοχρονιάτικης πίτας Συλλόγου Κρητών Πιερίας "Το Ξαθέρι"

Με ζάλα μερακλίδικα...στης λύρας το γινάτι....!!! Σας περιμένουμε όλους αύριο 4 Φεβρουαρίου,στην ταβέρνα "Ο Μαγειράκος" (Φιλώτα 38-Κατερίνη) και ώρα 13:00, στην κοπή πρωτοχρονιάτικης πίτας του Συλλόγου μας, σε ένα  μοναδικό και αυθεντικό κρητικό γλέντι!!!Ο εξαίρετος Γιώργης Σφακιανάκης και το συγκρότημα του, θα μας σεργιανίσει σε όμορφα μουσικά μονοπάτια της Λεβεντογέννας!!!Με το καλό να σμίξουμε!!!

Ο Σύλλογος Κρητών Πιερίας «Το Ξαθέρι» σας προσκαλεί να τιμήσετε με την παρουσία σας την καθιερωμένη εορταστική εκδήλωση κοπής πρωτοχρονιάτικης πίτας, η οποία θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 04 Φεβρουαρίου 2018 και ώρα 13:00, στην ταβέρνα «Ο Μαγειράκος» (Φιλώτα 38).Την πρώτη επίσημη εκδήλωση του Συλλόγου μας για το τρέχον έτος θα πλαισιώσει μουσικά το κρητικό μουσικό συγκρότημα του Γιώργου Σφακιανάκη και με τις κοντυλιές τους θα ταξιδέψουμε στην αγαπημένη μας Κρήτη. 
Η παρουσία σας θα μας τιμήσει ιδιαίτερα και θα αποτελέσει μεγάλη μας χαρά να συναντηθούμε ξανά παλαιά και νέα μέλη, ώστε να ανταλλάξουμε ευχές για το νέο έτος και να διασκεδάσουμε σ’ ένα όμορφο και φιλικό περιβάλλον.
Ευχόμαστε σε όλα τα μέλη μας, αλλά και σε όλο τον κόσμο... Καλή Χρονιά με υγεία... χαρές...και καλογλέντιστη ζωή!!!Πάντα σε χαρές να σμίγουμε!!
Με τιμή 
Το Δ.Σ

  Εργαστήρι Κρητικής

Παράδοσης @ Πολιτισμού Πιερίας 

«το ξαθέρι»

Αλεξ. Παπάγου 14 , Κατερίνη

Τηλ. 2351035616    

e-mail: kritikoxatheri@gmail.com

                                                                                                                            

                                                                                   

                                                                                   

                                                                                           Αρ.Εξ:30/01-02-2018                                                                                                       Κατερίνη, 01/02/2018

                                                                                          

                     

                                                        

                                                             ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

          Σας γνωστοποιούμε  ότι το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Κρητών Πιερίας «Το Ξαθέρι», στη συνεδρίαση του στις 14/01/2018  αποφάσισε ομόφωνα τη σύγκληση  Ετήσιας  Τακτικής  Γενικής  Συνέλευσης  σύμφωνα με το άρθρο 27 του καταστατικού του Συλλόγου.Η συνέλευση  θα πραγματοποιηθεί στα γραφεία του Συλλόγου (Αλεξάνδρου Παπάγου 14)  την Κυριακή  11/02/2018 και ώρα 10:00π.μ.Αν δεν υπάρχει απαρτία στην καθορισμένη ώρα,η Συνέλευση αναβάλλεται για μία ώρα,οπότε οσαδήποτε μέλη παρευρίσκονται,αποτελούν απαρτία.

 ΘΕΜΑΤΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ:
1) Απολογισμός πεπραγμένων Δ.Σ. 2017
2) Οικονομικός απολογισμός
3) Δράσεις για το 2018
Η παρουσία και οι προτάσεις όλων θεωρούνται πολύτιμες για το Σύλλογό μας

                  

         

                                            Εκ μέρους του Δ.Σ

     Η   Πρόεδρος                                                                Η Γραμματέας

Ζερβουδάκη Κυπαρισσία                                                Τσαουσίδου Ευρώπη